Van Illusie naar Authenticiteit: De maskers die we dragen

“We suffer more often in imagination than in reality.”

Dit citaat van Seneca raakt de kern van wat het betekent om in illusie te leven. Onze grootste worstelingen spelen zich vaak niet af in de echte wereld, maar in ons hoofd, in het verleden of in de toekomst. Ons brein schept scenario’s, angsten en zorgen die we projecteren op onze werkelijkheid. Maar hoe vaak ervaren we die zorgen werkelijk? Hoe vaak lijden we aan de ideeën die ons brein creëert, in plaats van aan wat er op dat moment werkelijk gebeurt?

Illusies zijn diep verstrengeld met ons denken. We leven in een wereld waarin we worden aangemoedigd om ons aan te passen aan maatschappelijke normen en verwachtingen.

“Normal is getting dressed in clothes that you buy for work and driving traffic in a car you still paying for in order to get to the job you need to pay for the clothes and the car and the house you leave vacant all day so you can afford to live in it.”

Dit patroon, waar zoveel mensen in zitten, is een perfect voorbeeld van hoe we vaak in een illusie vastzitten zonder dat we het doorhebben.

De patronen van illusie

We bouwen ons leven rondom overtuigingen die ons lijken te beschermen. Ons brein is geprogrammeerd om bevestiging te zoeken voor alles wat we geloven. Het is altijd op zoek naar bewijs van wat we onszelf vertellen, en daarmee versterken we onze eigen illusies. Als we geloven dat we niet goed genoeg zijn, zal ons brein overal tekenen zien die dat bevestigen. Als we geloven dat ons geluk afhankelijk is van materiële zaken of het goedkeuring van anderen, zullen we constant bevestiging zoeken in die dingen.

Maar dit zijn geen waarheden; het zijn slechts overtuigingen die ons tegenhouden om in contact te komen met wie we werkelijk zijn. Belemmerende overtuigingen zitten in het centrum van de illusie. Ze zijn de lens waardoor we de wereld bekijken, en zolang we die niet loslaten, blijven we gevangen in een patroon van schijnwerkelijkheden.

Van belemmering naar bevrijding

Het mooie is dat we die krachtige mechanismen van het brein ook anders kunnen gebruiken. Stel dat je met jezelf afspreekt dat angst je vriend is. Stel dat je besluit dat je niet langer bang bent voor mislukking, maar het ziet als een kans om te leren. Door simpelweg je perspectief te veranderen, geef je je brein de opdracht om naar bevestiging te zoeken voor die nieuwe overtuiging. Je transformeert een negatieve ervaring in een positieve.

Authenticiteit begint wanneer je stopt met het geloven van de illusies die je jezelf vertelt. Wanneer je ophoudt te denken dat je altijd in controle moet zijn, dat je aan de verwachtingen van anderen moet voldoen, of dat je geluk buiten jezelf ligt. Authenticiteit ontstaat wanneer je terugkeert naar de kern van wie je werkelijk bent, zonder de lagen van illusies die je eromheen hebt gebouwd.

Zoals de quote zo mooi zegt:

“Maybe the journey isn’t becoming anything. Maybe it is about unbecoming everything that isn’t really you, so you can be who you’re meant to be in the first place.”

Dit is geen reis van meer worden, maar van afpellen. Het gaat niet om iets nieuws te creëren, maar juist om alles los te laten wat niet echt van jou is, zodat je kunt terugkeren naar wie je altijd al was, onder al die lagen.

Van illusie naar echtheid

De reis van illusie naar authenticiteit is geen lineair proces. Het vraagt tijd, reflectie, en de bereidheid om jezelf echt te leren kennen. Je kunt het zien als een proces van ont-wikkelen, waarin je laag voor laag afpelt wat niet van jou is, om uiteindelijk weer te ontdekken wie je werkelijk bent.

Bij Wij zijn Bloei begeleiden we mensen in dit proces. Het gaat niet om perfectie of om voldoen aan een bepaald ideaalbeeld. Het gaat om het leren kennen van je eigen waarheid, het afleggen van de illusies die je vasthouden, en het omarmen van je authenticiteit—met alle mooie, ruwe randjes die daarbij horen.